Γαλλικός φεμινισμός

Από Fylopedia
Αναθεώρηση ως προς 08:10, 19 Ιουνίου 2009 από τον Fylopedia (Συζήτηση | συνεισφορές)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση


γαλλικός φεμινισμός [GR], french feminism [EN], féminisme français [FR], französischer feminismus [DE]

Συνηθίζεται να ονομάζουμε γαλλικό φεμινισμό το ιδεολογικό κίνημα που ξεκίνησε από τη Γαλλία στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και εκφράστηκε μέσα από τη σκέψη και τα γραπτά γαλλίδων κριτικών (κυρίως της Julia Kristeva, της Hélène Cixous και της Luce Irigaray). Λόγω των διαφορετικών απόψεων που εκφράστηκαν στο πλαίσιο αυτό, ο γαλλικός φεμινισμός δεν αποτελεί ένα κίνημα με εσωτερική συνοχή. Το θεωρητικό του υπόβαθρο βασίζεται σε απόψεις που είχαν εκφράσει σπουδαίοι ευρωπαίοι φιλόσοφοι και θεωρητικοί, όπως είναι ο Descartes, ο Hegel, ο Heidegger, και εκφράζει την αντίθεση του στη σύνθεση όλων αυτών των απόψεων, όπως εκφράστηκε από την ουσιοκρατία [essentialism], κυρίως μέσω του έργου του Jean-Paul Sartre.

Βασικό θέμα του γαλλικού φεμινισμού είναι ο ρόλος που διαδραματίζει το φύλο στη παραγωγή λογοτεχνικών έργων. Τον ρόλο αυτόν προσπάθησε ο γαλλικός φεμινισμός να τον αναλύσει μέσω της μεταδομιστικής θεώρησης της φροϋδικής ψυχανάλυσης από τον Jacques Lacan και μέσω της γλωσσολογικής θεωρίας του Saussure. Διατυπώνει την άποψη ότι όλες οι δυτικές γλώσσες είναι προϊόν ανδρικό, ότι ο λόγος είναι φαλλογοκεντρικός [phallogocentric], καθώς ότι υπάρχουν βασικές διαφορές μεταξύ ανδρικού και γυναικείου τρόπου συγγραφής.

Στόχοι του κινήματος αυτού είναι: η αναδημιουργία του σώματος [body] μέσω του κειμένου, η διατύπωση της σχέσης μεταξύ σώματος και υποκειμένου [subject], η αντίθεση στην αποκλειστικά πατριαρχική δομή του λόγου, ο προσδιορισμός τού τι σημαίνει να είσαι γυναίκα από πολιτική, πολιτισμική, κοινωνική και ηθική άποψη, ο προσδιορισμός της σχέσης που υπάρχει μεταξύ βιολογικού [sex] και κοινωνικού [gender] φύλου. Λαμβάνει ως βάση της θηλυκότητας [femininity] την προ-οιδιπόδεια φάση [pre-Oedipal stage], επικεντρώνεται στην ανάλυση των γλωσσικών και εννοιακών δομών που αποτελούν τη συμβολική τάξη [symbolic order], όπως αυτή διατυπώνεται μέσω φιλοσοφικών κειμένων, και εξερευνά τη γυναικεία υποκειμενικότητα και τη χρήση της λέξης γυναίκα στη γλώσσα, τη φιλοσοφία και την ψυχανάλυση. Αναπτύσσει έναν πρωτοποριακό τρόπο γραφής για το γυναικείο σώμα και τη γυναικεία επιθυμία [desire]. Η Cixous και η Irigaray σε απάντηση στο φαλλογοκεντρισμό και την ουσιοκρατία [essentialism] αντιπροτείνουν τη γυναικεία γραφή [écriture féminine], ενώ η Julia Kristeva τη χώρα [chora].



Φοιτητική ομάδα Διατμηματικού Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών Λεξικογραφίας: Αναγνωστόπουλος Ιωάννης, Δρακοπούλου Μαρία, Ελευθερίου Δέσποινα, Κούτρα Αλεξάνδρα, Κρομμύδα Ευθαλία, Μαρίν Μαρία,Τριανταφύλλη Ευαγγελία, Τρυπαναγνωστοπούλου Σοφία, Φωκάς Γεώργιος (επιμέλεια Δρ. Ευτέρπη Μήτση)