Υστερία
υστερία [GR], hysteria [EN], hystérie [FR], hysterie [DE]
Ο όρος προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη υστέρα ‘μήτρα’. Ο ψυχαναλυτής Sigmund Freud έχει συνδεθεί με τη διάγνωση και τη θεραπεία της υστερίας και την επαναπροσδιόρισε ως μια ψυχική και όχι νευρολογική ασθένεια με αιτιολογία τη σεξουαλική διαταραχή. O Freud θεώρησε ότι τα συμπτώματα είναι αποτέλεσμα ζητημάτων που δεν έχουν λυθεί, τα οποία καταπιέζονται στο ασυνείδητο [unconscious] και συχνά σχετίζονται με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα [Oedipal complex]. Όπως ο Freud, έτσι και ο Lacan θεωρεί την υστερία ως μια από τις δύο βασικές μορφές νεύρωσης. Η άλλη μορφή είναι η ψυχαναγκαστική νεύρωση. Ενώ η ψυχαναγκαστική νεύρωση έχει να κάνει με το ερώτημα της ύπαρξης του υποκειμένου [subject], η υστερία αφορά το ερώτημα της σεξουαλικής του θέσης. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και 1980, ο φεμινιστικός διάλογος για τη σημασία του γυναικείου υστερικού λόγου επικεντρώθηκε στη φιγούρα της Ντόρας, μια από τις πιο διάσημες ασθενείς του Freud. Για την Hélène Cixous και την Catherine Clément, η Ντόρα αποτελεί την αφετηρία για την απελευθέρωση των γυναικών και μια μορφή αντίστασης στην πατριαρχία [patriarchy]. Ενώ η Cixous βλέπει την υστερική γυναίκα ως την ηρωική μορφή στα γυναικεία κείμενα του 20ού αιώνα, η Clément τη βλέπει ως θύμα και η Julia Κristeva απορρίπτει την ηρωοποίηση της υστερικής γυναίκας, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει όφελος από την κατάδυση της γυναίκας σε ένα φαντασιακό βασίλειο πέρα από τη γλώσσα.
Φοιτητική ομάδα Διατμηματικού Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών Λεξικογραφίας: Αναγνωστόπουλος Ιωάννης, Δρακοπούλου Μαρία, Ελευθερίου Δέσποινα, Κούτρα Αλεξάνδρα, Κρομμύδα Ευθαλία, Μαρίν Μαρία,Τριανταφύλλη Ευαγγελία, Τρυπαναγνωστοπούλου Σοφία, Φωκάς Γεώργιος (επιμέλεια Δρ. Ευτέρπη Μήτση)
